|
آیه 12 و 13 سوره مؤمنون از دلایل اعجاز علمی قرآن می‌باشند که می‌فرماید :
?و لقد خلقنا الانسن من سُللهٍ مِنْ طین* ثمَّ جعلنه نطفهً فی قرارٍ مّکین ?
«ما انسان را از عصاره‌ی از گِل آفریده‌ایم * سپس او را به صورت نطفه‌ای در آواره و آنرا در قرارگاه استوار جای داده‌ایم».
در حروف عطف دقت نمایید که قرآن می‌فرماید :
?ثم جعلنه فی قرارٍ مکین ?
و قرار مکین همان رحم است،
?ثمَّ خلقنا النُطْفَهَ عَلَقَهً فَخَلَقْنا العَلَقَهَ مُضْغَهً ?
و در دنبالة آن با حرف فاء [عاطفه] عطف می‌گردد و می‌فرماید :
?فخلقنا المضغهً عِظماً فَکَسَوْنا العِظمَ لَحماً ?(مؤمنون : 14)
از علقه تا مضغه و نیز از مضغه [پارچه گوشت] تا عظام [استخوان] و از عظام تا لحم [گوشت] با فاء عطف شده است، اما از نطفه تا علقه [زالو] به حرف «ثُمَّ عطف شده است، با علم به اینکه حرف ثمّ در عطف [زبان عربی] برای ترتیب همراه با تأخیر می‌باشد، اما حرف فاء عطف برای ترتیب و دنبال آمدن [سریع] می‌باشد.
جدیدترین مطلب در علم جنین‌شناسی اینکه بین مرحله نطفه و علقه فتره‌ای افزون بر دو هفته وجود دارد به طوری که جنین در این فتره به کندی رشد می‌نماید، چون این مرحله مرحلة رخنة نطفه در دیواره رحم می‌باشد، و جنین رشد نمی‌نماید اما طریق‌های جذب غذا از رحم مهیا می‌گردد.
و جنین در این مرحله همچون دایره‌ای متشکل از سلول‌های منظم که بر شکل دو صف متوازی سازمان‌یافته‌اند، خداوند این مراحل کُند از اول و دوم و سوم لقاح را با حرفِ ثُم از آن تعبیر و عطف نموده است، اما از علقه تا مضغه را با حرف فای عطف بیان نموده است، و می‌فرماید :
?فخلقنا المضغهً عِظماً فَکَسَوْنا العِظمَ لَحماً ?
و در مرحله واحده‌ای که همان مرحله، علقه‌ای جنین باشد، با حرف عاطفه ثم آنرا بیان می‌نماید، و می‌فرماید :
?ثمَّ خلقنا النُطْفَهَ عَلَقَهً ?
در خلال دو هفته این تخم لقاح شده که به صد سلول افزایش یافته است به رشد روی نمی‌آورد، بلکه به تمکین و حفظ خویش از جداره رحم روی می‌آورد لذا رشد آن کُند می‌گردد، و قرآن از حقیقت علمی با حرف عطف ثُمَّ از آن تعبیر می‌نماید، و می‌فرماید :
?و لقد خَلَقْنَا الاِنْسنَ مِنْ سُللَهٍ مِنْ طِینٍ* ثمَّ جَعَلْناهُ فی نطفهً قَرارٍ مّکِینٍ* ثُمَّ خلقنا النُطْفَهَ عَلَقَهً فَخَلَقْنا العَلَقَهَ مُضْغَهً* فخلَقنا المضغهً عِظماً فَکَسَوْنا العِظمَ لَحماً ثُمَّ اَنشأنهُ خَلْقاً ءاخَرَ فَتَبارَکَ اللهُ أحْسَنَ الخَلِقینَ?[1](مؤمنون : 12-14)
این سخن پروردگار جهانیان است، این سخن خالق هستی است، و آیات اعجاز قرآن تمام شدنی نیست، هر اندازه علم پیشرفت نماید جلوه‌ای از جلوه‌های اعجاز قرآن کشف و آشکار می‌گردد.
[1]- انسان را از عصاره‌ای از گِل آفریدیم * سپس او را به صورت نطفه‌ای در قرارگاه استوار قرار دادیم * سپس نطفه را به لخته خونی و آنرا به تکه گوشتی بدل نمودیم * و تکه گوشت به استخوان تبدیل نمودیم و استخوان را با گوشت پوشانیدم. سپس، آنرا آفرینش جدیدی می‌بخشیم، والامقام و مبارک خداوند است که بهترین سازندگان است.
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل لینک هوشمند 